3DE verslag vanuit Nepal, van 10- 27 dec.,2016
Door: Francine
Blijf op de hoogte en volg Francine
26 December 2016 | Nepal, Kathmandu
Hallo allemaal,
Hier volgen mijn belevenissen gedurende de laatste 2 weken in Nepal. De tijd vliegt. Het was weer een mooie tijd.
Dank voor jullie reacties op mijn weblog. Ik blijf het erg leuk vinden om wat van het thuisfront te horen.
Zaterdag 10 december werd ik dus in Nepal 67 jaar. Wat een hoge leeftijd al. Ik kan het wel zien als ik in de spiegel kijk, maar zo oud voel ik me nog niet. Dus ik probeer deze leeftijd maar te vergeten en te doen alsof ik nog jong ben. Deze dag breng ik relax door (was best lekker na de trekking) Overdag zie ik alleen oma en de kinderen, en de rest van de familie en de andere vrijwilligers zijn weg. Ik besluit niemand te vertellen dat ik jarig ben en dus ook maar geen taart te kopen. Gelukkig weet het thuisfront wel dat ik jarig ben en de felicitaties stromen binnen via facebook, e-mails en SMS. Dat doet me goed.
Zondag 11 december ga ik weer gewoon aan het werk. Ik koop wat lekkere koekjes, snoepjes en mandarijnen, voor iedereen wat wils, ter ere van mijn verjaardag. Maar mijn collega's hadden voor mij een verjaardags- party georganiseerd. Om 15.30 uur gaan we met 4 motors en 1 scooter naar een buitenverblijf in Copan (waar we 4 jaar geleden ook zijn geweest). Ze hadden een prachtige taart laten maken, versierd met een fysiotherapeut en een patiënt. Daarna hebben we buiten , zittend op het gras, momo's - e.a. snacks gegeten, gezongen en gedanst. Het was erg gezellig en dubbel zo leuk omdat het zo onverwachts voor mij was. Inmiddels was het donker geworden en een van de collega' s heeft me toen thuis gebracht met zijn motor.
In het Orthopedisch ziekenhuis maak je elke dag weer leuke dingen mee. In de kliniek worden goedkope , midden en duurdere klasse onderscheiden, van 8 patiënten op een zaal tot een patiënt alleen op een kamer. De familie zit de hele dag om het bed van de patiënt en zorgt ook voor de maaltijden. De verpleging deelt alleen medicijnen uit en verzorgt de wonden. Assistenten maken de bedden op en wassen de patiënt. Patiënten leren lopen met okselkrukken en op blote voeten. Binnen is het hartstikke koud en liggen de patiënten onder deels zelf meegebrachte dekens. Alles wordt nog opgeschreven in papieren statussen. Er zijn nog geen computers te ontdekken op de afdeling (alleen op de administratie ) De meeste dokters/ orthopeden hebben naast het ziekenhuis werk ook nog een bijbaantje in de particuliere sector waarmee ze hun salaris flink kunnen verhogen.
Onlangs een bezoek gebracht aan de medisch directeur. Ik had in april j.l., toen ik ook in Nepal was, een Duitser ontmoet die betrokken was bij het maken van een film over Langtang. Zijn huisarts had medicatie over die ze graag aan Nepal wilde schenken. Dit heb ik overgebracht aan de medisch directeur en hij was er erg blij mee.
Op de fysiotherapie afdeling variëren de klachten van lage rug- en nekpijn tot forse contracteren en complicaties na een rug,-schouder- knie operatie.
De meeste patiënten willen en krijgen elektrotherapie, hotpacks, tens en ultrageluid ( met diclofenac =een pijn dempende crème) in combinatie met oefentherapie. Het is nu, aan het begin van de winter, rustiger met het aantal patiënten aangezien ze het te koud vinden om naar het ziekenhuis te komen. Ze betalen ( cache) slechts voor een behandeling 175 tot 250 roepies ( 1.50 - 2,18 euro,) Praktisch niemand heeft een zorgverzekering ( alleen de ambtenaren). Gisteren was (binnen bepaalde kaste) een feestdag en daarom was het rustig op de afdeling en sommige patiënten brachten bepaalde traditionele lekkernijen mee zoals roties en hapjes van bladerdeeg
Al lopend naar het ziekenhuis heb ik vaak leuke contacten. Zo ontmoette ik vanmorgen een jongen die ik een half jaar geleden ook heb behandeld. Hij heeft een broer die in Nederland woont en van hem had hij wat Nederlands geleerd. En ik heb een leuk gesprek gehad met een verpleegkundige in opleiding en een winkel eigenaar. Ook de kinderen zijn heel vrolijk en groeten me met " Hello, what is your name," of met " Namaste " en brengen dan heel respectvol de handen naar hun borst. Mensen vragen heel vaak waar je vandaan komt. Langzaam gaat de temperatuur naar beneden, ' s nachts is het nu gemiddeld 8 graden en overdag 18 graden. In de zon is het dan nog wel lekker en je ziet dan ook veel mensen buiten zitten om zich op te warmen, want in het huis zonder kachel is het behoorlijk koud.
En ' s morgens vroeg, eind van de middag en ' s avonds maken de mensen buiten een vuurtje en gaan erom heen zitten om zich op te warmen. En ze kruipen om 21.00 uur al in bed, want daar is het ook lekker warm.
Vrijdag 16 december hebben we weer een party gehad ter ere van het afscheid van Olivier, de Nederlandse student fysiotherapie die gedurende 6 weken stage liep in het Orthopedisch ziekenhuis. We gaan met z' n allen naar het peace Banquet & Restaurant, in de buurt van het ziekenhuis. Hier zijn we in april ook geweest I.v. m. mijn afscheid toen, maar destijds hebben we daar ook gezwommen maar daar is het nu te koud voor ' s Avonds. We hebben gezellig gepraat, lekkere Nepalese gerechten genuttigd o.a. Thakali khana ( maaltijd uit de omgeving van Mustang), gedronken en zelfs een waterpijp gerookt. En Olivier werd in het zonnetje gezet met een leuk Nepalees shirt met onze namen erop geschreven, een klassieke Nepalese pet en " Kurt" ( heerlijke yoghurt uit Bhaktapur). Het was weer heel gezellig. Dipok heeft me met zijn motor weer thuis gebracht. ( het was behoorlijk koud).
Zaterdag 17 december ben ik met Mick Brocker, een huisgenoot van mij in Kathmandu, naar het stuk land geweest waar een nieuw weeshuis wordt gebouwd voor 11 weeskinderen die hij onder zijn hoede heeft. Mick is een Nederlandse jongen van 23 jaar en oprichter van de Ombir Foundation. Hij is erg bevlogen en hoopt middels het geld wat hij gedoneerd krijgt een goede toekomst voor deze kinderen tussen de 7-14 jaar te realiseren. Dus als jullie deze kerstdagen echt iets goeds willen doen dan kan ik dit project echt aanbevelen om een donatie te doen en dan weet je dat het geld goed terecht komt: zie website: aloha.nl/ombir-foundation/
Nepal zit vol met contrasten. Er wonen arme mensen maar ook rijke mensen. Tot de laatste groep behoren veel mensen die op een niet eerlijke wijze hun geld verdienen. De leden van de regering staan bekend als zakkenvullers. Het geld dat men gedoneerd heeft voor de slachtoffers van de aardbeving is voor een ( groot) in hun zakken gekomen terwijl de slachtoffers niet meer dan 20000 roepies ( 18 euro) kregen om hun ingestorte huis op te bouwen. Maar ook rechters en advocaten verdienen veel geld onderhands. Mijn collega had een apparaat in India gekocht, maar toen hij het pakket ging ophalen op de luchthaven moest hij 6 uur wachten, onderhandelen en 7000 roepies schuiven aan diverse personen voordat hij het apparaat mee kon nemen. Dit zijn maar enkele voorbeelden, maar het stikt daarvan. Zo kan er nooit een bloeiende economie ontstaan en blijven de armen arm en worden de rijken alsmaar rijker. Maar er is een pluspunt : momenteel is er nauwelijks meer "power cut" (stroom uitval) in Kathmandu, en dat is zeer waardevol, want zonder stroom staat de wereld tegenwoordig bijna stil.
Vrijdag 23 december is mijn laatste volledige werkdag in het Orthopedisch ziekenhuis, aangezien zaterdag vrij is en zondag kerstmis is. Al merk je weinig hier van Kerstmis, gaat het me toch een beetje te ver om op de belangrijkste feestdag van het jaar te werken. Het is vandaag flink aanpoten aangezien 2 fysio' s vrij zijn, maar het was toch lekker ontspannen. Diverse patiënten hadden een cadeautje voor me meegenomen, zoals koekjes, sjaals en een koperen drink kannetje. Ik kreeg duidelijk het gevoel dat ik gewaardeerd werd. Olivier, de Nederlandse jongen die hier stage heeft gelopen, kwam ook nog eventjes langs met zijn broer, die over was gekomen.
Zaterdag 24 december ben ik bij een patiënt, die me uitgenodigd had, gaan lunchen in Boudhanath. Vervolgens heb ik nogmaals de mooi gerestaureerde stoepa bewonderd en naar Copan gelopen waar een mooi klooster staat op een heuvel. Een van mijn medebewoners volgt daar een meditatie cursus. ' s Avonds, ter ere van kerstavond, wordt er in mijn gastgezin een BBQ georganiseerd op het dakterras en maak ik kennis met de Belgische ouders van Orion (mede huisgenoot). Het was gezellig
(met de raksi = Nepalese sterke drank)
Zondag 25 december: kerstmis. Het is dat ik vele kerstwensen binnen kreeg op mijn email, anders zou ik niet gemerkt hebben dat het kerstmis was. Geen kerkdienst, geen kerstontbijt, geen kerstdiner !
Maar ik heb mijn goede hart laten spreken en voor de fysio. afdeling van het Orthopedisch ziekenhuis een crosstrainer, een balans bal en een buikspier train apparaat gekocht. Dus ik heb kerstcadeaus geschonken !!!
Maandag 26 december, 2de kerstdag, pak ik 's morgens mijn koffer in en loop tussen de middag naar het ziekenhuis. Daar behandel ik nog een paar patiënten. Vervolgens hebben de collega' s een afscheidparty voor me georganiseerd in de vorm van een uitgebreide lunch op de afdeling en het eten van een mooi versierde taart met het opschrift: ," happy farewell to Francisca, we will miss you, NOH fysio family". Ze vonden het heel jammer dat ik hun (weer) ga verlaten en ik zal hun ook missen. Het is een bijzonder stel en ik heb er weer met heel veel plezier gewerkt.
Dinsdag 27 december vertrekt mijn vliegtuig om 10.30 uur naar India.. Kechab, brengt me met de auto naar de luchthaven van Kathmandu. Manesh, mijn fysio. collega, komt ook naar de luchthaven om daar weer afscheid te nemen. Hij heeft wel mijn hart gestolen. In Delhi heb ik een overstap, en daarna vlieg ik naar Chennai . Als het goed is staat daar iemand mij op te wachten die me naar Pondicherry brengt met de auto. Ben benieuwd hoe het daar zal zij. Maar dat kun je lezen in mijn volgende verslag.
Rest mij nog om jullie alvast een heel gelukkig en gezond 2017 te wensen. Ik ben benieuwd hoe jullie 2016 hebben afgesloten.
Groetjes van Francine
Hier volgen mijn belevenissen gedurende de laatste 2 weken in Nepal. De tijd vliegt. Het was weer een mooie tijd.
Dank voor jullie reacties op mijn weblog. Ik blijf het erg leuk vinden om wat van het thuisfront te horen.
Zaterdag 10 december werd ik dus in Nepal 67 jaar. Wat een hoge leeftijd al. Ik kan het wel zien als ik in de spiegel kijk, maar zo oud voel ik me nog niet. Dus ik probeer deze leeftijd maar te vergeten en te doen alsof ik nog jong ben. Deze dag breng ik relax door (was best lekker na de trekking) Overdag zie ik alleen oma en de kinderen, en de rest van de familie en de andere vrijwilligers zijn weg. Ik besluit niemand te vertellen dat ik jarig ben en dus ook maar geen taart te kopen. Gelukkig weet het thuisfront wel dat ik jarig ben en de felicitaties stromen binnen via facebook, e-mails en SMS. Dat doet me goed.
Zondag 11 december ga ik weer gewoon aan het werk. Ik koop wat lekkere koekjes, snoepjes en mandarijnen, voor iedereen wat wils, ter ere van mijn verjaardag. Maar mijn collega's hadden voor mij een verjaardags- party georganiseerd. Om 15.30 uur gaan we met 4 motors en 1 scooter naar een buitenverblijf in Copan (waar we 4 jaar geleden ook zijn geweest). Ze hadden een prachtige taart laten maken, versierd met een fysiotherapeut en een patiënt. Daarna hebben we buiten , zittend op het gras, momo's - e.a. snacks gegeten, gezongen en gedanst. Het was erg gezellig en dubbel zo leuk omdat het zo onverwachts voor mij was. Inmiddels was het donker geworden en een van de collega' s heeft me toen thuis gebracht met zijn motor.
In het Orthopedisch ziekenhuis maak je elke dag weer leuke dingen mee. In de kliniek worden goedkope , midden en duurdere klasse onderscheiden, van 8 patiënten op een zaal tot een patiënt alleen op een kamer. De familie zit de hele dag om het bed van de patiënt en zorgt ook voor de maaltijden. De verpleging deelt alleen medicijnen uit en verzorgt de wonden. Assistenten maken de bedden op en wassen de patiënt. Patiënten leren lopen met okselkrukken en op blote voeten. Binnen is het hartstikke koud en liggen de patiënten onder deels zelf meegebrachte dekens. Alles wordt nog opgeschreven in papieren statussen. Er zijn nog geen computers te ontdekken op de afdeling (alleen op de administratie ) De meeste dokters/ orthopeden hebben naast het ziekenhuis werk ook nog een bijbaantje in de particuliere sector waarmee ze hun salaris flink kunnen verhogen.
Onlangs een bezoek gebracht aan de medisch directeur. Ik had in april j.l., toen ik ook in Nepal was, een Duitser ontmoet die betrokken was bij het maken van een film over Langtang. Zijn huisarts had medicatie over die ze graag aan Nepal wilde schenken. Dit heb ik overgebracht aan de medisch directeur en hij was er erg blij mee.
Op de fysiotherapie afdeling variëren de klachten van lage rug- en nekpijn tot forse contracteren en complicaties na een rug,-schouder- knie operatie.
De meeste patiënten willen en krijgen elektrotherapie, hotpacks, tens en ultrageluid ( met diclofenac =een pijn dempende crème) in combinatie met oefentherapie. Het is nu, aan het begin van de winter, rustiger met het aantal patiënten aangezien ze het te koud vinden om naar het ziekenhuis te komen. Ze betalen ( cache) slechts voor een behandeling 175 tot 250 roepies ( 1.50 - 2,18 euro,) Praktisch niemand heeft een zorgverzekering ( alleen de ambtenaren). Gisteren was (binnen bepaalde kaste) een feestdag en daarom was het rustig op de afdeling en sommige patiënten brachten bepaalde traditionele lekkernijen mee zoals roties en hapjes van bladerdeeg
Al lopend naar het ziekenhuis heb ik vaak leuke contacten. Zo ontmoette ik vanmorgen een jongen die ik een half jaar geleden ook heb behandeld. Hij heeft een broer die in Nederland woont en van hem had hij wat Nederlands geleerd. En ik heb een leuk gesprek gehad met een verpleegkundige in opleiding en een winkel eigenaar. Ook de kinderen zijn heel vrolijk en groeten me met " Hello, what is your name," of met " Namaste " en brengen dan heel respectvol de handen naar hun borst. Mensen vragen heel vaak waar je vandaan komt. Langzaam gaat de temperatuur naar beneden, ' s nachts is het nu gemiddeld 8 graden en overdag 18 graden. In de zon is het dan nog wel lekker en je ziet dan ook veel mensen buiten zitten om zich op te warmen, want in het huis zonder kachel is het behoorlijk koud.
En ' s morgens vroeg, eind van de middag en ' s avonds maken de mensen buiten een vuurtje en gaan erom heen zitten om zich op te warmen. En ze kruipen om 21.00 uur al in bed, want daar is het ook lekker warm.
Vrijdag 16 december hebben we weer een party gehad ter ere van het afscheid van Olivier, de Nederlandse student fysiotherapie die gedurende 6 weken stage liep in het Orthopedisch ziekenhuis. We gaan met z' n allen naar het peace Banquet & Restaurant, in de buurt van het ziekenhuis. Hier zijn we in april ook geweest I.v. m. mijn afscheid toen, maar destijds hebben we daar ook gezwommen maar daar is het nu te koud voor ' s Avonds. We hebben gezellig gepraat, lekkere Nepalese gerechten genuttigd o.a. Thakali khana ( maaltijd uit de omgeving van Mustang), gedronken en zelfs een waterpijp gerookt. En Olivier werd in het zonnetje gezet met een leuk Nepalees shirt met onze namen erop geschreven, een klassieke Nepalese pet en " Kurt" ( heerlijke yoghurt uit Bhaktapur). Het was weer heel gezellig. Dipok heeft me met zijn motor weer thuis gebracht. ( het was behoorlijk koud).
Zaterdag 17 december ben ik met Mick Brocker, een huisgenoot van mij in Kathmandu, naar het stuk land geweest waar een nieuw weeshuis wordt gebouwd voor 11 weeskinderen die hij onder zijn hoede heeft. Mick is een Nederlandse jongen van 23 jaar en oprichter van de Ombir Foundation. Hij is erg bevlogen en hoopt middels het geld wat hij gedoneerd krijgt een goede toekomst voor deze kinderen tussen de 7-14 jaar te realiseren. Dus als jullie deze kerstdagen echt iets goeds willen doen dan kan ik dit project echt aanbevelen om een donatie te doen en dan weet je dat het geld goed terecht komt: zie website: aloha.nl/ombir-foundation/
Nepal zit vol met contrasten. Er wonen arme mensen maar ook rijke mensen. Tot de laatste groep behoren veel mensen die op een niet eerlijke wijze hun geld verdienen. De leden van de regering staan bekend als zakkenvullers. Het geld dat men gedoneerd heeft voor de slachtoffers van de aardbeving is voor een ( groot) in hun zakken gekomen terwijl de slachtoffers niet meer dan 20000 roepies ( 18 euro) kregen om hun ingestorte huis op te bouwen. Maar ook rechters en advocaten verdienen veel geld onderhands. Mijn collega had een apparaat in India gekocht, maar toen hij het pakket ging ophalen op de luchthaven moest hij 6 uur wachten, onderhandelen en 7000 roepies schuiven aan diverse personen voordat hij het apparaat mee kon nemen. Dit zijn maar enkele voorbeelden, maar het stikt daarvan. Zo kan er nooit een bloeiende economie ontstaan en blijven de armen arm en worden de rijken alsmaar rijker. Maar er is een pluspunt : momenteel is er nauwelijks meer "power cut" (stroom uitval) in Kathmandu, en dat is zeer waardevol, want zonder stroom staat de wereld tegenwoordig bijna stil.
Vrijdag 23 december is mijn laatste volledige werkdag in het Orthopedisch ziekenhuis, aangezien zaterdag vrij is en zondag kerstmis is. Al merk je weinig hier van Kerstmis, gaat het me toch een beetje te ver om op de belangrijkste feestdag van het jaar te werken. Het is vandaag flink aanpoten aangezien 2 fysio' s vrij zijn, maar het was toch lekker ontspannen. Diverse patiënten hadden een cadeautje voor me meegenomen, zoals koekjes, sjaals en een koperen drink kannetje. Ik kreeg duidelijk het gevoel dat ik gewaardeerd werd. Olivier, de Nederlandse jongen die hier stage heeft gelopen, kwam ook nog eventjes langs met zijn broer, die over was gekomen.
Zaterdag 24 december ben ik bij een patiënt, die me uitgenodigd had, gaan lunchen in Boudhanath. Vervolgens heb ik nogmaals de mooi gerestaureerde stoepa bewonderd en naar Copan gelopen waar een mooi klooster staat op een heuvel. Een van mijn medebewoners volgt daar een meditatie cursus. ' s Avonds, ter ere van kerstavond, wordt er in mijn gastgezin een BBQ georganiseerd op het dakterras en maak ik kennis met de Belgische ouders van Orion (mede huisgenoot). Het was gezellig
(met de raksi = Nepalese sterke drank)
Zondag 25 december: kerstmis. Het is dat ik vele kerstwensen binnen kreeg op mijn email, anders zou ik niet gemerkt hebben dat het kerstmis was. Geen kerkdienst, geen kerstontbijt, geen kerstdiner !
Maar ik heb mijn goede hart laten spreken en voor de fysio. afdeling van het Orthopedisch ziekenhuis een crosstrainer, een balans bal en een buikspier train apparaat gekocht. Dus ik heb kerstcadeaus geschonken !!!
Maandag 26 december, 2de kerstdag, pak ik 's morgens mijn koffer in en loop tussen de middag naar het ziekenhuis. Daar behandel ik nog een paar patiënten. Vervolgens hebben de collega' s een afscheidparty voor me georganiseerd in de vorm van een uitgebreide lunch op de afdeling en het eten van een mooi versierde taart met het opschrift: ," happy farewell to Francisca, we will miss you, NOH fysio family". Ze vonden het heel jammer dat ik hun (weer) ga verlaten en ik zal hun ook missen. Het is een bijzonder stel en ik heb er weer met heel veel plezier gewerkt.
Dinsdag 27 december vertrekt mijn vliegtuig om 10.30 uur naar India.. Kechab, brengt me met de auto naar de luchthaven van Kathmandu. Manesh, mijn fysio. collega, komt ook naar de luchthaven om daar weer afscheid te nemen. Hij heeft wel mijn hart gestolen. In Delhi heb ik een overstap, en daarna vlieg ik naar Chennai . Als het goed is staat daar iemand mij op te wachten die me naar Pondicherry brengt met de auto. Ben benieuwd hoe het daar zal zij. Maar dat kun je lezen in mijn volgende verslag.
Rest mij nog om jullie alvast een heel gelukkig en gezond 2017 te wensen. Ik ben benieuwd hoe jullie 2016 hebben afgesloten.
Groetjes van Francine
-
26 December 2016 - 14:50
Riet Tummers:
Hallo Francine,
Wat heb je een mooie tijd gehad in Nepal en met het werken in het ziekenhuis. Geweldig.
Wij wensen je nu een mooie tijd in India, tevens wensen wij je een goede jaarwisseling en veel reisplezier en goede gezondheid in 2017.
Groetjes Nico en Riet -
26 December 2016 - 15:34
Janny V Muijden:
Wat een mooie ervaringen weeer in Nepal,mooie reis verder.
Een goede jaarwisseling en een mooi en gezond 2017 -
26 December 2016 - 15:58
Ans Pape:
Hallo Francine
Geweldig zoveel als jij meemaakt !!!
Hele goede reis naar India !
Gefeliciteerd nog met je verjaardag en een gezond en gelukkig 2017 .
Groetjes Ans en George. -
26 December 2016 - 16:33
Arjan:
Hoi Francine,
Wat een mooi verslag! Volgens mij heb je een superfijne tijd daar gehad. Fijn. Dat je werk en aanwezigheid zo gewaardeerd wordt! Goede reis naar India morgen. Ben alweer benieuwd naar je verhalen en avonturen daar!
Lieve groet uit Zwitserland,
Arjan -
26 December 2016 - 17:26
Nies:
Hoi Francine,
Nog van ❤️e gefeliciteerd met je verjaardag begin deze maand, het is uitgebreid gevierd zag ik, met een prachtige -
26 December 2016 - 17:26
Theo Van Den Berg:
Hoi Hoi Francine,
Bedankt weer voor je mooi verslag en de foto's.
Je ziet er super tevreden uit, en met 'n grote blos op de wangen !!?
Dat is toch niet het resultaat van de Raksi en de Waterpijp ?
Goeie reis naar India - de tijd gaat altijd snel - als je zo gelukkig bent.
Fijne jaarwisseling en alvast "De Beste Wensen voor 2017".
Groetjes Theo & Gerry. -
26 December 2016 - 17:40
Nies:
Ben ik weer. Had heel verhaal geschreven maar er werd maar 1 goeie regel geplaatst.
Al met al vind ik het heel fijn voor je dat je zo'n deel van de fysiopraktijk geworden bent en dat de mensen en collega's blij met je zijn.
Wens je een heel goeie en veilige vlucht naar India waar je weer veel belevenissen mag meemaken.
Een mooie jaarwisseling met wie en waar je ook zult zijn en alle goeds en gezondheid voor 2017.
Groeten ook van Margareth,
Nies, -
26 December 2016 - 19:48
Gerke:
Hoi Francine,
Heel erg leuk om je verhalen van het werk in het ziekenhuis te lezen en met de foto's erbij wordt het erg levendig! Erg grappig ook die taart met fysio en pt! Fijn dat je zo'n goede tijd daar weer hebt gehad. Fijne reis verder, groetjes Gerke -
27 December 2016 - 08:15
Nardy:
Goedemorgen,
Als het goed is ben je nu op weg naar het vliegveld.
Op weg naar het volgende avontuur.
Spannend weer.
Ik wens je vast een goede jaarwisseling.
Francine,gewoon niet meer in een spiegel kijken.
Een mens is zo oud of jong als zij zich voelt!
Geniet van alles.
Groetjes uit IJsselstein -
27 December 2016 - 11:15
Ria:
Francine, wat een bijzondere ervaringen in Nepal. wilde je er jog wel weg??? je bent nu in India, ook een heel goede tijd daar gewenst en een goede jaarwisseling. groeten uit Alkmaar -
27 December 2016 - 20:41
A. M.J Luijpers:
Hoi Francine,
Zo te lezen heb je weer een geweldige tijd gehad , alles zo vertrouwd en vriendelijke mensen.
Nu ga je weer een nieuwe uitdaging aan zal wel even wennen worden.
Hier in het hotel hadden ze een gala avond georganiseert met Kerstmis we hadden niet gedacht dat ze er zoveel aandacht aan zouden besteden.
Wij wensen jou een gezellige jaarwisseling en voor 2017 veel geluk en gezondheid.
Heel veel groetjes, Theo Adri
-
28 December 2016 - 11:48
Mirjam:
Hoi Francine,
Wat heb je weer veel goeds gedaan in Nepal!
En mooi wat je allemaal meemaakt , al is niets alles even mooi als ik lees over de corruptie.
Wat lijkt me dat raar: kerst zonder echt de kerst te ervaren.
Hier is het nu mistig en koud: de kerstboom van IJsselstein is niet zichtbaar.
Ik wens je een goede jaarwisseling toe en alle goeds voor 2017 met mooie ervaringen, een goede reis en later een behouden thuiskomst!
Groetjes,
Mirjam
-
02 Januari 2017 - 21:15
Henri En Lidy:
Hi lieve Francine, was weer heerlijk je verslag te lezen! Wat een dankbare periode zeg! Heb je achter de rug! Heerlijk te voelen dat je wordt gewaardeerd en dat in combinatie met lieve mensen om je heen! Zelfs op straat! Je gaat vast weer keertje terug!? -
04 Januari 2017 - 15:38
Harry Noordhof:
Leuk om al die bijzondere ervaringen te lezen , Wij wensen jou een mooi 2017 toe en een fine tijd in India !.
Groet,
Wilma en Harry -
06 Januari 2017 - 16:10
Betty Langendoen:
wat beleef je veel francine en wat doe je mooi werk erg leuk om dat allemaal te lezen hoor, lieve groet van Betty en nog een goede reis en tijd verder -
02 Februari 2017 - 17:09
Lies:
Hoi Francine,
Ik loop nu alweer achter met het lezen van je reisverslagen!
Maar boeiend om te lezen.
Het is alweer februari en je merkt hier dat de dagen lengen, vooral 's avonds. Vorige week was het koud en werd er hier en daar geschaatst.
Ik ga nu je 4e reisverslag lezen.
Liefs
Lies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
