1ste verslag: Nepal / Kathmandu, 30-11-2016
Door: Francine
Blijf op de hoogte en volg Francine
30 November 2016 | Nepal, Kathmandu
Dinsdag 15 november 2016 begint mijn 3 de Azië reis. Laat ik n.b. net 1 dag voor mijn vertrek bericht krijgen dat mijn reistas, die zoek was geraakt tijdens mijn reis naar Bolivia op 22 augustus, gevonden is in Santiago in Chili. Ik had er niet meer op gerekend dat hij nog boven tafel zou komen en inmiddels had ik de kwijt geraakte spullen weer nieuw gekocht want die had ik immers weer nodig voor deze reis. Doch het vervelende is dat ik anderen moest inschakelen om de reistas op te picken op Schiphol, maar mijn zwager Wim heeft zich hiervoor opgeofferd. Geweldig !! Ik had verwacht dat hij flauw zou vallen van de lucht van de bedorven kaas, bij het openen van de tas, maar de kaas en het sleuteltje waren verdwenen, dus iemand heeft die tas geopened: maar wie???
De vlucht naar Dubai vindt plaats via de Emirates Airlines en vandaar vlieg ik met Dubai Airlines naar Kathmandu waar ik op woensdag 16 november om 1800 uur land. Gelukkig kon ik nu wel al mijn ingecheckte bagage van de band plukken. Het is al donker als ik met de taxi naar Pepsi Cola rij waar mijn gastgezin woont. Toen de taxi voor hun deur stopte kwamen Keshab, Rupa en de kinderen al naar buiten en omhelsden me met tranen in hun ogen van vreugde dat ze me weer zagen. Binnen trof ik de andere vrijwilligers aan die al aan tafel zaten voor het diner. Een 7 tal enthousiaste jonge mensen uit Noorwegen, België en Nederland. Ik kon meteen mee-eten.
Ik kreeg weer mijn geliefde kamer toegewezen in het huis met badkamer en balkon ( de meeste vrijwilligers slapen met z'n tweeën op een kamer). Dus ik bofte ! Ik was moe van de vlucht, maar desondanks dook ik pas om 23.00 uur in mijn bed.
Donderdag 17 november slaap ik uit en loop in het begin van de middag naar het Orthopedisch ziekenhuis in Jorpati. Ook de
collega' s waren blij me weer te zien. Doordat ik met de Emirates vloog mocht ik 30 kg bagage meenemen. Dus kon ik Engelstalige studieboeken, tractie gordels, tape, bandage, kaas e.a. meenemen voor mijn collega' s en het gastgezin. Deze week was er een operatie team uit Amerika op bezoek die knie operatie uitvoerden in het Orthopedisch ziekenhuis. ' s Avonds was er een party georganiseerd voor hen, de orthopeden en fysiotherapeuten van het ziekenhuis. Ik kreeg ook een uitnodiging, maar helaas moest ik nee zeggen aangezien Rupa, de gastvrouw, jarig was en een BBQ op het dakterras organiseerde. En dat was ook erg gezellig. Ze hadden 10 kg stukjes kip ingekocht, wat achteraf veel te veel was. Een paar vrijwilligers hadden taart gebakken die met vuurwerk werd binnen gebracht. Er werd zelfs wijn en liquer geschonken en gedanst op muziek. Dus het was een geslaagd moment om de andere vrijwilligers te leren kennen.
In het Orthopedisch ziekenhuis lijkt niets te zijn veranderd. Alleen is het rustiger dan in maart/ april toen ik hier ook was. Als reden wordt opgegeven dat de " kou" oorzaak daarvan is. Dan moet je weten dat het hier nu overdag gemiddeld 22 graden en zonnig is, maar dat het wel flink afkoelt tot 8 graden als de zon onder gaat, dus van 16.30 - 9.00 uur ' s ochtends. Er loopt toevallig ook een Nederlandse jongen stage op de fysiotherapie afdeling. Hij neemt alles klakkeloos over van de Nepalese fysiotherapeuten, wat niet altijd geslaagd is in mijn ogen.
Zaterdag is hier de enige vrije dag van de week. De meeste Nepalesen hebben een werkweek van 6 dagen van 10.00- 16.00 uur.
Voor mij een gelegenheid om naar de feestelijke opening te gaan van de Stupa in Boudhanath die beschadigd was tijdens de aardbeving van 25 april 2014. Er liepen ontzettend veel Tibetaanse Boeddhistische pelgrims rond . Op de stoepa zelf zaten vele Bhoedistische monniken te bidden, maar was verboden terrein voor ongenodigden. Dit vond ik wel jammer. Maar het geluk was met mij, want toevallig kom ik daar een oud patiënt tegen die ik in april heb behandeld die daar ook rond liep met een familie lid. Ik vertel haar dat ik het jammer vond dat ik niet boven op de Stupa mocht komen. Maar heel toevallig hoorden deze vrouwen tot de organisatie. Zij hingen een pas om hun nek waar " organisatie," opstond, en ik kreeg een pas om waarop stond " gast" en toen gingen alle deuren voor mij open en kon ik alle rituelen uitgevoerd door de monniken en belangrijke lama' s van dichtbij zien. Geweldig ! Ik mocht hiervan zelfs foto,' s en filmopnames maken!
In het ziekenhuis sta ik af en toe versteld van de aandoeningen waar patiënten mee komen die niet goed gediagnosticeerd zijn door de artsen. Zo ontmoet ik een mevrouw die na een sleutelbeen fractuur klachten kreeg van sterk verzwakte arm- en beenspieren beiderzijds en een sterk atactisch bewegingspatroon. Wij moesten haar doorverwijzen naar een neuroloog, terwijl de orthopeed dat helemaal over het hoofd had gezien. En vandaag kwam een patiënte met een luxerende knieschijf die regelmatig door haar knie zakte, terwijl de arts haar instuurt met de diagnose patella- femoraal syndroom. Ook kom je regelmatig tegen dat patiënten slechts 1 x komt voor behandeling komen doordat ze te ver van Kathmandu wonen om vaker voor fysiotherapie te komen. We spelen daar wel op in door hun enkele huiswerk oefeningen mee te geven in de hoop dat ze die thuis ook zullen doen. Maar helaas heb je daar geen zicht meer op . Vandaag hielp ik mee met de klinische revalidatie van de patiënten die een total knee operatie hadden ondergaan , die uitgevoerd waren door het operatie team uit Californië. In totaal waren 21 patiënten in 1 week geopereerd. Wat ik in Nederland nooit gezien heb was dat sommige patiënten dubbelzijdig een nieuwe knie hadden gekregen. Dit levert extra veel problemen op bij het weer op de been krijgen van deze patiënten. Daarbij komt dat de Nepalese oude garden nauwelijks iets aan sport doen of gedaan hebben en nauwelijks weten wat normaal bewegen is. Het is soms wel lachwekkend om te zien hoe ze bepaalde oefeningen uitvoeren.
Vergeleken met 3/4 jaar geleden is hier niet veel veranderd. De wegen zijn nog steeds slecht . Het lijkt dat het aantal auto' s en motors is toegenomen waardoor het verkeer m.n. in Kathmandu nog chaotischer is geworden. Volgens mijn collega ligt dit niet aan een verbetering van de economische situatie in Nepal, maar doordat er steeds meer mensen uit de omliggende dorpen naar Kathmandu verhuizen voor werk waardoor het inwoners aantal toeneemt en de koek door meer mensen gedeeld moet worden. Wat ook merkbaar is dat er minder "Power cut" plaats vindt d.w.z. er is minder stroom onderbreking. Dit zou komen doordat het waterpeil is gestegen na de moesson regens ( half juni t/ m september) en / of dankzij de nieuw aangestelde regering. Joost mag het weten, maar het is wel prettig dat de stroom minder vaak uitvalt.
Woensdag en donderdag 23 en 24 november zijn we uitgenodigd op de bruiloft van een nicht van Keshab (gastheer) die gaat trouwen met een Nepalees die in Australië woont. Over een paar maanden , als de papieren in orde zijn, vertrekt zij ook naar Australië. Gedurende 4 dagen wordt er gefeest. De 1ste dag is de dag voor de bruid en haar familie en de 2 de dag voor zowel de bruid als de bruidegom incl. beide families. Het gaat gepaard met vele Hindoeïstische rituelen met bloemblaadjes, kleurpoeder, water, papier geld, voedingsmiddelen, vuur en vele sieraden. Het is voor ons westerlingen heel indrukwekkend om te zien, maar begrijpen hoo maar. Zo is het ook gebruikelijk om de schoen van de bruidegom te verstoppen. Deze kan hij alleen terugkopen. Er waren wel 500 gasten aanwezig en allemaal mochten ze mee-eten en drinken. Door de jongelui, en ik, werd veel gedanst op harde Nepalese en housemuziek bij felle knipperende disco lampjes ( om gek van te worden). Al met al leuk om mee te maken in een sari ( geleend van Rupa, de gastvrouw)
Het is altijd leuk en lekker om hier te wandelen, gezien het aangename weer, maar ook omdat er veel valt te zien en te beleven onderweg. Overal is het wel stoffig en vies door de deels onverharde wegen en het vele verkeer wat er raast. Veel mensen hebben daarom een mondbakkes op. Zo loop ik elke dag weer heen en terug naar het ziekenhuis in ruim 1 uur, maar ik ben ook naar Thamel gelopen in ruim 2,5 uur en naar het Toeristen bureau om een permit te kopen voor de trekking . En regelmatig gebeurd het dat er een motorrijder stopt om me een lift te geven. Zoiets maak je in Nederland niet meer mee. Het is heerlijk om te wandelen en zo blijf je ook een beetje in conditie. Ik zou eerst hier in Kathmandu meelopen met een trimloop van 12,5 km op 10 december. Ik had al trimschoenen gekocht. Maar helaas kan ik er niet aan deelnemen omdat mijn collega en ik van 3-10 december de Gosaikunda trekking gaan doen. Helaas voor die trimloop ! Ik heb ook maar besloten om de trimschoenen terug te brengen want er is in deze omgeving geen geschikt gebied om hard te lopen en dan moet ik die de hele reis meesjouwen en gezien mijn incheck limiet is dat niet erg handig. Maar het kost me heel wat moeite om mijn geld terug te krijgen voor die trimschoenen. Hier mag je wel ruilen, maar geld terug ontvangen is niet de gewoonte.
Op maandagochtend 27 november om 5.20 uur wordt ik wakker van het schudden van mijn bed (het voelt eigenlijk helemaal niet onaangenaam). Het is een aardbeving die ik voel. Rupa roept mij dat ik naar beneden moet komen en gezamenlijk wachten we in de kamer, met de buitendeur open, op een eventuele volgende schok, die gelukkig uitblijft. Later horen we dat het epicentrum in de buurt van de Mount Everest lag , op 150 km ten Noord- Oosten van Kathmandu, en dat hij een kracht had van 5.6 op de schaal van Richter. Er is geen melding gemaakt van schade of slachtoffers. Nu weet ik hoe het voelt. Hopelijk blijft het hierbij.
Zoals ik al schreef, gaan ik en Manesh, mijn collega van het Orthopedisch ziekenhuis, van 3-10 december de Gosaikunda trekking doen. Daarom leek het mij beter om nu mijn eerste belevenissen maar alvast op mijn weblog te zetten, want in die week zal het niet lukken om dat te doen.
Ik wens jullie het aller beste en sterkte met de vrieskou. Hier is het nog gemiddeld 20 graden( 2 graden lager dan 14 dagen geleden), maar in de bergen zal ik mijn donsjack ook wel nodig hebben.
Morgenavond zal ik ook de foto's op mijn weblog zetten.
Groetjes van Francine
De vlucht naar Dubai vindt plaats via de Emirates Airlines en vandaar vlieg ik met Dubai Airlines naar Kathmandu waar ik op woensdag 16 november om 1800 uur land. Gelukkig kon ik nu wel al mijn ingecheckte bagage van de band plukken. Het is al donker als ik met de taxi naar Pepsi Cola rij waar mijn gastgezin woont. Toen de taxi voor hun deur stopte kwamen Keshab, Rupa en de kinderen al naar buiten en omhelsden me met tranen in hun ogen van vreugde dat ze me weer zagen. Binnen trof ik de andere vrijwilligers aan die al aan tafel zaten voor het diner. Een 7 tal enthousiaste jonge mensen uit Noorwegen, België en Nederland. Ik kon meteen mee-eten.
Ik kreeg weer mijn geliefde kamer toegewezen in het huis met badkamer en balkon ( de meeste vrijwilligers slapen met z'n tweeën op een kamer). Dus ik bofte ! Ik was moe van de vlucht, maar desondanks dook ik pas om 23.00 uur in mijn bed.
Donderdag 17 november slaap ik uit en loop in het begin van de middag naar het Orthopedisch ziekenhuis in Jorpati. Ook de
collega' s waren blij me weer te zien. Doordat ik met de Emirates vloog mocht ik 30 kg bagage meenemen. Dus kon ik Engelstalige studieboeken, tractie gordels, tape, bandage, kaas e.a. meenemen voor mijn collega' s en het gastgezin. Deze week was er een operatie team uit Amerika op bezoek die knie operatie uitvoerden in het Orthopedisch ziekenhuis. ' s Avonds was er een party georganiseerd voor hen, de orthopeden en fysiotherapeuten van het ziekenhuis. Ik kreeg ook een uitnodiging, maar helaas moest ik nee zeggen aangezien Rupa, de gastvrouw, jarig was en een BBQ op het dakterras organiseerde. En dat was ook erg gezellig. Ze hadden 10 kg stukjes kip ingekocht, wat achteraf veel te veel was. Een paar vrijwilligers hadden taart gebakken die met vuurwerk werd binnen gebracht. Er werd zelfs wijn en liquer geschonken en gedanst op muziek. Dus het was een geslaagd moment om de andere vrijwilligers te leren kennen.
In het Orthopedisch ziekenhuis lijkt niets te zijn veranderd. Alleen is het rustiger dan in maart/ april toen ik hier ook was. Als reden wordt opgegeven dat de " kou" oorzaak daarvan is. Dan moet je weten dat het hier nu overdag gemiddeld 22 graden en zonnig is, maar dat het wel flink afkoelt tot 8 graden als de zon onder gaat, dus van 16.30 - 9.00 uur ' s ochtends. Er loopt toevallig ook een Nederlandse jongen stage op de fysiotherapie afdeling. Hij neemt alles klakkeloos over van de Nepalese fysiotherapeuten, wat niet altijd geslaagd is in mijn ogen.
Zaterdag is hier de enige vrije dag van de week. De meeste Nepalesen hebben een werkweek van 6 dagen van 10.00- 16.00 uur.
Voor mij een gelegenheid om naar de feestelijke opening te gaan van de Stupa in Boudhanath die beschadigd was tijdens de aardbeving van 25 april 2014. Er liepen ontzettend veel Tibetaanse Boeddhistische pelgrims rond . Op de stoepa zelf zaten vele Bhoedistische monniken te bidden, maar was verboden terrein voor ongenodigden. Dit vond ik wel jammer. Maar het geluk was met mij, want toevallig kom ik daar een oud patiënt tegen die ik in april heb behandeld die daar ook rond liep met een familie lid. Ik vertel haar dat ik het jammer vond dat ik niet boven op de Stupa mocht komen. Maar heel toevallig hoorden deze vrouwen tot de organisatie. Zij hingen een pas om hun nek waar " organisatie," opstond, en ik kreeg een pas om waarop stond " gast" en toen gingen alle deuren voor mij open en kon ik alle rituelen uitgevoerd door de monniken en belangrijke lama' s van dichtbij zien. Geweldig ! Ik mocht hiervan zelfs foto,' s en filmopnames maken!
In het ziekenhuis sta ik af en toe versteld van de aandoeningen waar patiënten mee komen die niet goed gediagnosticeerd zijn door de artsen. Zo ontmoet ik een mevrouw die na een sleutelbeen fractuur klachten kreeg van sterk verzwakte arm- en beenspieren beiderzijds en een sterk atactisch bewegingspatroon. Wij moesten haar doorverwijzen naar een neuroloog, terwijl de orthopeed dat helemaal over het hoofd had gezien. En vandaag kwam een patiënte met een luxerende knieschijf die regelmatig door haar knie zakte, terwijl de arts haar instuurt met de diagnose patella- femoraal syndroom. Ook kom je regelmatig tegen dat patiënten slechts 1 x komt voor behandeling komen doordat ze te ver van Kathmandu wonen om vaker voor fysiotherapie te komen. We spelen daar wel op in door hun enkele huiswerk oefeningen mee te geven in de hoop dat ze die thuis ook zullen doen. Maar helaas heb je daar geen zicht meer op . Vandaag hielp ik mee met de klinische revalidatie van de patiënten die een total knee operatie hadden ondergaan , die uitgevoerd waren door het operatie team uit Californië. In totaal waren 21 patiënten in 1 week geopereerd. Wat ik in Nederland nooit gezien heb was dat sommige patiënten dubbelzijdig een nieuwe knie hadden gekregen. Dit levert extra veel problemen op bij het weer op de been krijgen van deze patiënten. Daarbij komt dat de Nepalese oude garden nauwelijks iets aan sport doen of gedaan hebben en nauwelijks weten wat normaal bewegen is. Het is soms wel lachwekkend om te zien hoe ze bepaalde oefeningen uitvoeren.
Vergeleken met 3/4 jaar geleden is hier niet veel veranderd. De wegen zijn nog steeds slecht . Het lijkt dat het aantal auto' s en motors is toegenomen waardoor het verkeer m.n. in Kathmandu nog chaotischer is geworden. Volgens mijn collega ligt dit niet aan een verbetering van de economische situatie in Nepal, maar doordat er steeds meer mensen uit de omliggende dorpen naar Kathmandu verhuizen voor werk waardoor het inwoners aantal toeneemt en de koek door meer mensen gedeeld moet worden. Wat ook merkbaar is dat er minder "Power cut" plaats vindt d.w.z. er is minder stroom onderbreking. Dit zou komen doordat het waterpeil is gestegen na de moesson regens ( half juni t/ m september) en / of dankzij de nieuw aangestelde regering. Joost mag het weten, maar het is wel prettig dat de stroom minder vaak uitvalt.
Woensdag en donderdag 23 en 24 november zijn we uitgenodigd op de bruiloft van een nicht van Keshab (gastheer) die gaat trouwen met een Nepalees die in Australië woont. Over een paar maanden , als de papieren in orde zijn, vertrekt zij ook naar Australië. Gedurende 4 dagen wordt er gefeest. De 1ste dag is de dag voor de bruid en haar familie en de 2 de dag voor zowel de bruid als de bruidegom incl. beide families. Het gaat gepaard met vele Hindoeïstische rituelen met bloemblaadjes, kleurpoeder, water, papier geld, voedingsmiddelen, vuur en vele sieraden. Het is voor ons westerlingen heel indrukwekkend om te zien, maar begrijpen hoo maar. Zo is het ook gebruikelijk om de schoen van de bruidegom te verstoppen. Deze kan hij alleen terugkopen. Er waren wel 500 gasten aanwezig en allemaal mochten ze mee-eten en drinken. Door de jongelui, en ik, werd veel gedanst op harde Nepalese en housemuziek bij felle knipperende disco lampjes ( om gek van te worden). Al met al leuk om mee te maken in een sari ( geleend van Rupa, de gastvrouw)
Het is altijd leuk en lekker om hier te wandelen, gezien het aangename weer, maar ook omdat er veel valt te zien en te beleven onderweg. Overal is het wel stoffig en vies door de deels onverharde wegen en het vele verkeer wat er raast. Veel mensen hebben daarom een mondbakkes op. Zo loop ik elke dag weer heen en terug naar het ziekenhuis in ruim 1 uur, maar ik ben ook naar Thamel gelopen in ruim 2,5 uur en naar het Toeristen bureau om een permit te kopen voor de trekking . En regelmatig gebeurd het dat er een motorrijder stopt om me een lift te geven. Zoiets maak je in Nederland niet meer mee. Het is heerlijk om te wandelen en zo blijf je ook een beetje in conditie. Ik zou eerst hier in Kathmandu meelopen met een trimloop van 12,5 km op 10 december. Ik had al trimschoenen gekocht. Maar helaas kan ik er niet aan deelnemen omdat mijn collega en ik van 3-10 december de Gosaikunda trekking gaan doen. Helaas voor die trimloop ! Ik heb ook maar besloten om de trimschoenen terug te brengen want er is in deze omgeving geen geschikt gebied om hard te lopen en dan moet ik die de hele reis meesjouwen en gezien mijn incheck limiet is dat niet erg handig. Maar het kost me heel wat moeite om mijn geld terug te krijgen voor die trimschoenen. Hier mag je wel ruilen, maar geld terug ontvangen is niet de gewoonte.
Op maandagochtend 27 november om 5.20 uur wordt ik wakker van het schudden van mijn bed (het voelt eigenlijk helemaal niet onaangenaam). Het is een aardbeving die ik voel. Rupa roept mij dat ik naar beneden moet komen en gezamenlijk wachten we in de kamer, met de buitendeur open, op een eventuele volgende schok, die gelukkig uitblijft. Later horen we dat het epicentrum in de buurt van de Mount Everest lag , op 150 km ten Noord- Oosten van Kathmandu, en dat hij een kracht had van 5.6 op de schaal van Richter. Er is geen melding gemaakt van schade of slachtoffers. Nu weet ik hoe het voelt. Hopelijk blijft het hierbij.
Zoals ik al schreef, gaan ik en Manesh, mijn collega van het Orthopedisch ziekenhuis, van 3-10 december de Gosaikunda trekking doen. Daarom leek het mij beter om nu mijn eerste belevenissen maar alvast op mijn weblog te zetten, want in die week zal het niet lukken om dat te doen.
Ik wens jullie het aller beste en sterkte met de vrieskou. Hier is het nog gemiddeld 20 graden( 2 graden lager dan 14 dagen geleden), maar in de bergen zal ik mijn donsjack ook wel nodig hebben.
Morgenavond zal ik ook de foto's op mijn weblog zetten.
Groetjes van Francine
-
30 November 2016 - 18:05
Ineke Zijdel:
Ha Francine, wat leuk om je verslag te lezen. Wat werd je leuk ontvangen, dan voel je je weer welkom, denk ik. Bij jouw verhaal over de knieprotheses dacht ik wel : arme patienten die er 2 tegelijk krijgen. Als ik bedenk hoeveel sores 1 knieprothese en een half jaar later weer 1 geven, dan lopen de rillingen bij het idee van 2 tegelijk over mijn rug. Maar misschien is het daar ook wel een praktische oplossing. Ben erg benieuwd hoe de revalidatie verloopt.
Je gaat lekker op tour, ik wens je een fijne trip.
lieve groeten, Ineke
-
30 November 2016 - 18:50
Adri Luypers:
Hallo Francine,
Zo te lezen ben je weer goed ontvangen, en weer snel aan alles gewend.
Het is maar goed dat er soms een team van buitenlandse artsen komen opereren hopelijk leren ze er iets van. Je begint al snel aan de trekking geniet ervan
Je boft. met het weer hier is het erg koud.
Kijk weer uit naar je volgende verslag.
Heel veel groetjes, Theo Adri
-
30 November 2016 - 21:03
José En Bert:
Vond het leuk je verslag te lezen, en wat je zoal meemaakt en tegen komt.
Toch nog je koffer terug na lange tijd...!!!
Tot weer je volgende verslag . Groetjes
-
30 November 2016 - 21:32
Pieter Thea:
Ha Francine. nog maar pas aangekomen en je beleeft al weer allerlei avonturen. Het ga je goed! groetjes van ons. -
30 November 2016 - 21:57
Babs En Roy Uit Nijmegen:
Wat weer een avontuur, onvoorstelbaar wat de gezondheidszorg aangaat. Je doet goed werk,
Lieve groet de Go'tjes -
01 December 2016 - 07:43
Ria:
Hoi Francine, wat bijzonder om te lezen hoe je daar al n netwerk hebt opgebouwd waardoor je gebeurtenissen mee mag maken! Zo word je n nóg rijker mens! Ik lees weer graag over je schouder mee en wens je n fijne tijd toe daar, dat lukt al aardig! Groetjes van Ria. -
01 December 2016 - 08:34
Nardy:
Goedemorgen,
Nou de vorst is weer verdwenen.Jammer voor de schaatsliefhebbers.
Je huis is sinds gisteren bewoond.
Ziet er goed uit.
Verder is hier alles rustig.
Kun je bij jou niet bepaald zeggen.
Succes met je trekking.
We horen weer van je.
Groetjes
Nardy -
01 December 2016 - 11:39
Paul En Nardy:
Wat een warme ontvangst voor je. Geweldig. Het is net weer thuis komen. We hopen dat je geniet van je trekking. De vorst is hier weer verdwenen. Buiten is een aangename temperatuur en de zon schijnt inmiddels ook. Heerlijk. Vandaag maar eens bezig met de voorbereidingen voor Sinterlaas. Vieren we zondag bij Erwin en Jetske. Zal zeker leuk worden met die kleine Wybe er bij. We kijken uit naar je volgende verslag. -
01 December 2016 - 12:19
Ria S:
hallo Francine, dat klinkt als een beetje thuiskomen!. en bijzonder dat je nu ook oud patiënten tegenkomt die iets voor jou willen doen!
Veel plezier met de trekking en met je leven daar ,hoop dat het wel veilig blijft.... Hartelijke groet, Ria -
01 December 2016 - 17:10
Ans Pape:
FIjn om te lezen dat het goed met je gaat !
Hier gaat het zijn gangetje .
Het wordt al flink kouder , we zijn wel een beetje jaloers op je !
Groetjes Ans en George. -
01 December 2016 - 20:04
Mirjam:
Hoi Francien,
Je maakt meteen al weer van alles mee, het avontuur is weer begonnen. Leuk om te lezen en ook bijzonder, de gezondheidszorg in Nepal. We hebben het hier maar goed!
Veel succes met je trekking!
Groetjes,
Mirjam -
02 December 2016 - 11:34
Arjan:
Hoi Francine,
Fijn even van je te horen en je eerste belevenissen te lezen. En dan gelijk al een kleine aardbeving. Bijzonder gevoel hè? Veel plezier met de trekking! Wij duiken het Sinterklaasweekend in! :-)
Liefs,
Arjan -
03 December 2016 - 06:11
Henri En Lidy:
Lieve Francine,
Wat heerlijk te horen dat de reis (eerste deel) goed is verlopen! En wat een welkome ontvangst! Bijzonder! Je begint er echt bij te horen! En je hebt al weer veel meegemaakt!
Wij genieten ook heel erg van Zuid Afrika! Mooi land!
Liefs van ons! -
03 December 2016 - 12:27
Theo & Gerry:
Hallo Francine,
Een wat late reactie, maar de computer/provider heeft dit op z'n geweten!
Prachtig hoe je alles weer ondergaat en blijft genieten, doen wij ook weer.
M.vr.gr Theo & Gerry -
12 December 2016 - 13:10
Lies:
Hoi Francine,
je bent daar al aardig ingeburgerd! leuk om al die bekenden weer te ontmoeten!
je reisverslag leest weer als een boek. Mooi dat je zo'n goede kamer hebt.
Hier hebben we een kwakkelwinter. Mijn eerste pensioendecembermaand. Heel relaxt. Gewoon lekker de tijd om inkopen te doen. Ik geniet nog dagelijks van het feit dat ik met pensioen ben.
Veel plezier met de trekking!
groeten, Lies
-
12 December 2016 - 13:19
Lies:
Hoi Francine,
mooie foto's bij je reisverslag!
je stuurde ook nog een aparte mail met foto's, maar die kon ik helaas niet openen.
Maar toch een goede indruk gekregen van je woon-werkomgeving.
Groeten, Lies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley